In gesprek met… Bryan Willems!

/in , /door

Bryan Willems is op 6 februari 1994 geboren in Blerick. Sinds twee jaar woont hij samen met zijn vriendin Bianca in het mooie Venray. Van beroep is hij horecamanager bij Klein Vink in Arcen. In de toekomst zou Bryan graag op de ambulance werken, dat lijkt hem namelijk erg leuk en dankbaar werk.

In zijn jeugdjaren voetbalde Bryan bij VVV-Venlo, VCH (Blerick), SV United (Meerlo en Wanssum) en Meterik. Bij die laatste vereniging begon hij zijn scheidsrechterscarrière. Hij had dikwijls commentaar op de leiding en daarom werd hij aangespoord om zelf een keer te fluiten. Toen hij voor het eerst de E’tjes floot tegen Montagnards kwam na afloop een vader van een spelertje van Montagnards naar hem toe met de vraag of hij niet eens de jeugd van VVV in De Koel wilde fluiten. Zo is het balletje gaan rollen. Normaliter is Bryan als scheidsrechter actief bij de zondagsenioren, maar op dit moment moet hij even rust nemen, omdat hij kampt met gezondheidsproblemen. Nog even wachten dus totdat alles weer goed gaat.

Over voetbal gesproken: Bryan heeft leuke herinneringen aan een promotiewedstrijd in Noord-Limburg. De wedstrijd verliep zeer goed en na afloop was er een feestje in de kantine. Hij mocht hierbij aansluiten en dat kon hij natuurlijk niet weigeren. Een mindere ervaring ligt ook nog altijd goed in het geheugen van Bryan. Tijdens de districtsbekerfinale in Susteren tussen O.S.S. VR1 en Swalmen VR1 was het zeer warm weer. In de eerste helft moest een speelster het veld met de ambulance verlaten, omdat ze door haar knie ging. Hier was zij reeds aan geopereerd. Tegen het einde van de wedstrijd zakte een andere speelster in elkaar met een hyperventilatie. Beide ploegen wilde de wedstrijd uitspelen. Alles bij elkaar duurde de wedstrijd geen 2x 35 minuten, maar bijna drie uur.

Door zijn werk heeft Bryan weinig vrije tijd. Vrije uurtjes besteedt hij daarom graag aan gamen op de Xbox en aan vissen. Hij is nog niet vaak bij de SVO geweest, maar zijn geringe ervaringen hebben een erg positieve indruk achtergelaten. Hij ervaarde onze club als een mooie en warme vereniging. We willen Bryan een spoedig herstel wensen en zien hem graag snel in Huize Unicum!

In gesprek met… Martijn Janssen

/in , /door

In deze rubriek interviewt onze eigen Piet Philipsen tweemaandelijks – én op anderhalve meter afstand – SVO-leden. Deze maand gaat hij in gesprek met Martijn Janssen.

Martijn Janssen (26) is Maastrichtenaar van geboorte, maar woonachtig in het Noord-Limburgse dorpje Baarlo. Hij heeft een relatie met mede-SVO’er Iris Exterkate uit Horst. Tijdens de wekelijkse training op donderdag is de vonk overgeslagen. Van beroep is Martijn zwemonderwijzer en onderwijsassistent.

Als voetballer was Martijn weinig talentvol, ondanks dat hij zowel de jeugdteams als seniorenteams van vv Baarlo doorliep. Op zijn 15e was er bij diezelfde vereniging tijdens een wedstrijd geen scheidsrechter aanwezig. Martijn loste dat op door de fluit ter hand te nemen. Dit beviel hem dusdanig goed, dat hij langzaam is geïnfecteerd met het ‘scheidsrechtersvirus’. Voor vv Baarlo bleef hij jeugd- en later ook seniorenwedstrijden fluiten. Rond zijn 16e volgde hij de scheidsrechterscursus voor de KNVB. Hoewel hij eerst alleen op zaterdag bij de jeugd floot voor de bond, fluit hij sinds kort met plezier zowel jeugd als senioren voor de KNVB. Hij hoopt uiteindelijk als scheidsrechter in de top van het amateurvoetbal zijn persoonlijke plafond te vinden.

Een leuke herinnering die Martijn met zich meebrengt, komt voort uit de wedstrijd Altweerterheide tegen Sterksel. De laatst genoemde ploeg kreeg in het seizoen ervoor de meeste doelpunten tegen van alle amateurclubs in Nederland. Toch verliep de wedstrijd van Martijn erg sportief en vrolijk en er vielen veel doelpunten. Minder prettige herinneringen heeft hij aan de wedstrijd FC Utrecht O14 tegen de Poolse ploeg Zaglebie Lubin O14 op het TOP-toernooi bij sv Blerick. De wedstrijd verliep niet sportief. Martijn moest veel gele kaarten tonen en werd achteraf beticht van opmerkingen die hij absoluut niet had gedaan. Dat kwam hard aan.

De hobby’s van Martijn bestaan uit wandelen, hardlopen en poolen (biljarten) in het café. Daarnaast is hij lid van het spelregelteam van de SVO en is hij judoscheidsrechter op aanzienlijk niveau. Martijn is momenteel drie jaar lid van de SVO en vindt het een warme, sportieve vereniging waar hij graag onderdeel van uitmaakt. Wij zien Martijn ook erg graag in Huize Unicum en waarderen zijn inzet tijdens de trainingen en daarbuiten!

In gesprek met… Frank Engelen!

/in , /door

In deze rubriek interviewt onze eigen Piet Philipsen tweemaandelijks – én op anderhalve meter afstand – SVO-leden. Deze maand gaat hij in gesprek met Frank Engelen.

Frank Engelen werd op 16 augustus 1977 geboren in Tegelen. Hij was sportief aangelegd en speelde voetbal, tennis en tafeltennis. Oorspronkelijk is Frank van beroep bakker, maar dat heeft hij inmiddels achter zich gelaten. Tegenwoordig is hij actief als vertegenwoordiger binnen-/buitendienst. Hij is getrouwd met zijn grote liefde Lean en samen hebben ze twee prachtige zoons, Bas (15 jaar) en Lars (13 jaar). Frank, Lean en de kids zijn momenteel woonachtig in het dorpje dat ten zuiden ligt van zijn geboortedorp, namelijk in het mooie Belfeld.

Frank had een glansrijke voetbalcarrière bij de Tegelse voetbalclub Irene. Op zijn achttiende kwam daar echter verandering in. Toen hij destijds in het standaardteam speelde, moest hij helaas zijn voetbalactiviteiten neerleggen vanwege een knieblessure. Frank besloot verenigingsscheidsrechter te worden. Hij deed dit ongeveer twee jaar, totdat zijn vader Ben en oom Roy Engelen – beiden actief als KNVB-scheidsrechter – hem enthousiasmeerden om de KNVB-scheidsrechterscursus te volgen. Inmiddels twintig jaar later is Frank nog steeds een gepassioneerd scheidsrechter voor de voetbalbond.

Een mooie herinnering voor Frank was de wedstrijd tussen Sportclub’25 uit Bocholtz en Kerkrade-West in de nacompetitie voor een plaats in de derde klasse met een neutraal trio. Met zo’n 1.500 toeschouwers was dat een mooie belevenis voor scheidsrechter Engelen. Ook waren er mindere momenten. In het begin van zijn loopbaan had Frank het vaak lastig in Zuid-Limburg. In de buurt van Maastricht waren spelers niet op hun mondje gevallen en ze maakten grovere overtredingen. Dat was soms lastig.

Tegenwoordig is Frank nog altijd sportief aangelegd. Zijn hobby’s zijn, naast het fluiten, nog altijd tennissen en tafeltennissen. Ook wandelt hij graag lange afstanden met de hond en brengt hij graag tijd door met zijn jongens. Hij ziet de SVO als een warme vereniging waar de leden altijd klaar staan voor elkaar. Het maakt dan ook niet uit dat hij maar zelden aanwezig is, want in Huize Unicum wordt hem altijd een luisterend oor geboden. Het is fijn dat Frank dit aangeeft. De deur staat altijd voor hem open en we zien hem graag snel weer!

 

In gesprek met… Paul Cornelissen!

/in , /door

In deze rubriek interviewt onze eigen Piet Philipsen tweemaandelijks – én op anderhalve meter afstand – SVO-leden. Deze maand gaat hij in gesprek met Paul Cornelissen.

Op 20 mei 1973 zag ons lid Paul Cornelissen het levenslicht in Venlo. Hij huwde zijn vrouw Sandra en samen hebben ze drie dochters: Joëlla, Chelsey en Yanou. Van beroep is Paul supervisor bij het internationale technologiebedrijf Arrow. In het verleden deed Paul ook ander werk, vooral in de horeca. Zo beheerde hij café en feestzaal ’t Ven in Venlo.

In zijn jeugd liep Paul als klein voetballertje rond bij Quick Boys. Hij stopte op zijn 19e met voetballen vanwege problemen met zijn enkels. Omdat ze bij deze vereniging twee scheidsrechters moesten hebben, besloot hij 28 jaar geleden samen met Mike Driessen de scheidsrechterscursus met succes af te ronden. Uiteindelijk maakte Paul de stap naar de standaardteams en werd hij bondsscheidsrechter. Dit deed hij totdat hij het fluiten niet langer kon combineren met zijn horecazaak in ’t Ven. Tegenwoordig is Paul weer terug op de velden. Hij kan het leiden van wedstrijden niet missen en doet dat nog altijd als verenigingsscheidsrechter bij de reserve-elftallen van FCV Venlo en IVO Velden.

Een warme herinnering heeft Paul aan een wedstrijd als assistent-scheidsrechter in het trio van Roy Engelen. Ze leidden in stadion De Koel samen een vriendschappelijke partij tussen Alt MAO’ers en Alt VVV. In deze wedstrijd vlagde hij een treffer van John de Wolf af wegens buitenspel. De desbetreffende oud-international was het daar niet mee eens. Een duistere wedstrijd in de carrière van Paul was de wedstrijd tussen SVEB 1 en EWC 1, een kraker om het kampioenschap. In de 95e minuut van de wedstrijd scoorde de ploeg uit Broekhuizenvorst de gelijkmaker. In het gejuich en tumult dat daardoor ontstond, werd een speler van de thuisploeg bewusteloos geslagen. Paul gaf de speler van EWC de rode kaart en daarna sloeg de vlam in de pan. Met behulp van de opgeroepen politie is Paul van het veld gegaan. Deze heeft hem begeleid tot aan het veerpont naar Arcen. Hij zal deze wedstrijd nooit meer vergeten.

Paul geeft aan geen echte hobby’s te hebben, maar een echte work-a-holic (iemand die veel werkt, red.) te zijn. Een korte tijd speelde hij volleybal en handbal. Ook speelde hij een wat langere poos biljarten. Ondanks dat Paul – reeds 26 jaar lid van de SVO! – niet al te vaak in Huize Unicum aanwezig is, draagt hij onze vereniging een warm hart toe. Hij ging vaak met veel plezier samen met zijn kinderen naar d’n Berg, maar dat is de laatste tijd heel lastig in verband met de ploegendiensten die hij draait en het uithelpen in de horeca. Het was enorm gezellig om weer eens met Paul bij te kletsen en we zien hem graag snel terug in ons mooie clubhuis!

 

In gesprek met… Piet Philipsen

/in , /door

In deze rubriek interviewt onze eigen Piet Philipsen SVO-leden. Maar hoe is het eigenlijk met hemzelf? Deze maand gaat we daarom in gesprek met onze verslaggever Piet Philipsen.

Piet Philipsen is geboren in 1944 in het Noord-Limburgse dorpje Melderslo. Na zijn huwelijk met Thea zijn ze samen neergestreken in het pittoreske Lomm. Samen hebben Piet en Thea een dochter, genaamd Marion, en drie kleinkinderen, te weten Sabrina, Michelle en Veroniek. Van beroep is Piet allround tegelzetter.

Als voetballer was Piet actief bij diverse clubs. Hij speelde voor SV Melderslo, Liessel en RKDSO. In zijn militaire diensttijd speelde hij zelfs in het Nederlands militair elftal. Zijn carrière als voetballer kwam in 1973 ten einde tijdens een wedstrijd in Afferden tegen HRC. Hij liep in dit duel een zware knieblessure op. Deze bleek later verkeerd behandeld in het ziekenhuis en had daardoor invloed op zijn verdere lichamelijke functioneren. Na drie jaar revalidatie werd hem in 1976 gevraagd om B-scheidsrechter te worden, zodat hij niet voor zijn vereniging hoefde te fluiten. Piet functioneerde daardoor een poosje als scheidsrechter bij de lagere elftallen in de regio. Hij deed het goed en kon zo snel doorstromen als A-scheidsrechter. Hij floot binnen een half seizoen ook standaardteams.

Piet is lange tijd actief geweest als bondsscheidsrechter in de standaardklasses. Op 8 september 2019, op zijn verjaardag, hing hij de fluit aan de wilgen na de wedstrijd Siol 1 – Achates 1. Hij vindt het jammer dat de KNVB totaal geen aandacht schonk aan zijn afscheid na 43(!) seizoenen als scheidsrechter.

In zijn loopbaan heeft hij zowat alle wedstrijden gehad, van heren tot jeugd en dames, als assistent, in de beker en op toernooien. Hij heeft als scheidsrechter altijd plezier ervaren op en naast het veld. Piet heeft veel mooie herinneringen aan zijn carrière als man in het zwart. Toen het zogenaamde ‘spelertje van de week’ pas werd ingevoerd, mocht Piet de Weerter derby van Megacles fluiten. Ook de bovenste plaats op de ranglijst stond in deze wedstrijd op het spel. Zo’n 2.500 toeschouwers zagen dat het spelertje van de week het zoontje van de trainer van de tegenstander was. Na afloop kreeg Piet een staande ovatie in de bomvolle kantine. Een minder leuke herinnering is afkomstig uit de wedstrijd MVC’19 tegen Liessel. Een speler van de bezoekende partij kreeg een bal loeihard in zijn gezicht geschoten. De betreffende speler zakte bewusteloos in elkaar. De verzorging van beide teams liet te wensen over, waardoor Piet – met zijn EHBO-achtergrond – het heft in eigen hand nam door de speler in een stabiele zijligging te leggen. De ambulance is vervolgens een kwartier bezig geweest met het reanimeren van deze speler. Gelukkig kon hij na drie dagen het ziekenhuis verlaten. Het snelle handelen van Piet is een ware heldendaad gebleken.

In zijn vrije tijd is Piet graag bezig met het filmen van dieren in de natuur. Zijn favoriete dieren daarbij zijn de bever en de das. Daarnaast maakt hij tv-programma’s voor de lokale omroep Horst aan de Maas. Ook is hij sinds het begin van zijn scheidsrechtersloopbaan lid van de SVO, waar hij werkzaam is in de keukendienst en af en toe hand- en spandiensten verleent als klusjesman. Uiteraard is Piet ook al geruime tijd actief als redacteur van de rubriek ‘In gesprek met…’. Hij is dus een echte duizendpoot! Piet waardeert het respect binnen de SVO en de aandacht die de vereniging besteedt aan jeugdige leden. We zijn bijzonder blij om Piet als lid te hebben en hopen nog lang op hem te mogen bouwen!

In gesprek met… Iris Exterkate

/in , /door

In deze rubriek interviewt onze eigen Piet Philipsen tweemaandelijks – én op anderhalve meter afstand – SVO-leden. Deze maand gaat hij in gesprek met Iris Exterkate.

Iris Exterkate zag op 16 november 1999 het levenslicht in het ziekenhuis te Nijmegen, maar ze woont nog thuis in haar ouderlijk huis in Horst. Ze heeft een relatie met Martijn Janssen, die zij heeft leren kennen tijdens en na de trainingen bij de SVO. Op de donderdagavond sloeg de vonk tussen hen over. Momenteel is ze aan het afstuderen als sportlerares op het CIOS.

Iris voetbalde 10 jaar bij Wittenhorst: de eerste vijf jaar tussen de jongens en de andere vijf jaar bij de meiden. Toen ze twaalf jaar was, volgde ze een pupillenscheidsrechterscursus. Omdat Iris op de middelbare school uren moest maken, is ze wedstrijden gaan fluiten bij de jeugd van Wittenhorst, daarna is ze overgestapt naar de KNVB. Ze fluit nu jeugdwedstrijden van Weert tot Eindhoven, maar nog geen senioren. Desalniettemin heeft ze wel al oefenwedstrijden gefloten bij de senioren en heeft ze één keer de assistent-scheidsrechter van Wittenhorst 1 vervangen, omdat deze verhinderd was. Goed gedaan!

Een leuk moment was bij een jeugdwedstrijd van Sportclub Irene. Aldaar kwam ze een trainer tegen die ze een jaar eerder ook al had gezien bij een wedstrijd en hij was zeer lovend over haar. Een minder leuke herinnering was ook bij Sportclub Irene tijdens een andere jeugdwedstrijd tegen Mierlo Hout. In de laatste minuten van de wedstrijd kwam de trainer van de laatstgenoemde partij het veld in en gaf haar een flinke duw. Hij schold haar uit met woorden die hier beter niet kunnen worden herhaald. Iris was hier logischerwijs behoorlijk van slag.

Een hobby van Iris is tekenen. Ze maakt tekeningen van onder andere vogels en bloemen in de vorm van een stripboek. Daarnaast probeert ze zo vaak als mogelijk bij de SVO te trainen. Ze is nu ruim een half jaar lid van de vereniging en vindt het een superleuke club. Ze noemt de SVO een club waar jong en oud hand in hand gaan met leuke trainingen. We zijn heel blij om dat van haar te horen. Hopelijk gaat Iris een glansrijke carrière als scheidsrechter tegemoet, dat gunnen we haar van harte!

In gesprek met… Nico van den Beucken

/in , /door

In deze rubriek interviewt onze eigen Piet Philipsen tweemaandelijks SVO-leden. Deze maand gaat hij in gesprek met Nico van den Beucken.

Nico van den Beucken is een Belfeldse jongen die vanaf zijn geboorte zijn dorp trouw is gebleven. Op 29 juni 1965 zag hij aldaar het levenslicht. Nico heeft Karin Hawinkels, een maedje oet Steyl, naar Belfeld gehaald en is met haar gehuwd. Samen hebben ze twee zoons: Julian en Kai. Een vermelding waard is dat Julian de eerstgeborene van de 21e eeuw is van de gemeente Venlo. Het beroep van onze Nico is voornamelijk gebouwenbeheer bij Kalfire BV, uiteraard in Belfeld.

Nico heeft gevoetbald in de jeugd van Belfeldia tot hij rond zijn 20e een flinke blessure opliep. Toen was het gedaan met voetballen. Om toch bij het spelletje bij betrokken te blijven, ging hij jeugdwedstrijden fluiten bij Belfeldia. Op een gegeven moment liep hij scheidsrechter Hay Bos tegen het lijf en die haalde Nico over om de cursus tot scheidsrechter te volgen. Zo haalde Nico zijn diploma en werd hij officieel scheidsrechter. Hij ging daarna wedstrijden fluiten bij de senioren van Belfeldia. Dat beviel hem zo goed dat hij zich aanmeldde als scheidsrechter voor de KNVB. Hij floot 25 jaar jeugd- en seniorenwedstrijden tot hij moest stoppen vanwege zijn fysieke gezondheid.

Als je Nico vraagt naar een wedstrijd met leuke herinneringen, dan zijn dat er vele. In het bijzonder noemt hij de gemeentederby Reuver 1 – Bieslo 1 tijdens de Reuverse kermis. In datzelfde seizoen floot hij ook de returnwedstrijd in Beesel. Minder leuk is zijn herinnering aan de wedstrijd Venlo 1 – Achates 1, waarbij Nico door de doelman van Venlo bij zijn hals werd gegrepen.

Nico houdt ervan om veel tijd door te brengen met vrouw Karin en hun twee jongens. Daarnaast is hij elftalleider bij de JO17 van Belfeldia. Binnen de SVO vervult Nico meerdere taken. Zo is hij bestuurslid, stelt hij scheidsrechters aan voor oefenwedstrijden en is hij lid van de Scheidsrechters Ontspanningscommissie (SOC). Hij vindt de SVO een hele leuke vereniging, maar toch baalt hij ervan dat er niet nog meer jeugd bij de vereniging komt. We zijn ontzettend blij met alles wat Nico voor de SVO betekent en hopen dat hij nog lang betrokken zal blijven bij onze mooie vereniging!

In gesprek met… Jos Geybels

/in , /door

In deze rubriek interviewt onze eigen Piet Philipsen maandelijks SVO-leden. Deze maand gaat hij in gesprek met Jos Geybels.

In de zomer van 1955 werd Jos Geybels geboren in de befaamde Plank City, oftewel Tegelen. Het beroep dat Jos altijd heeft uitgeoefend, is de functie van praktijkondersteuner. Samen met zijn vrouw Nicole heeft hij drie dochters groot gebracht. Al vroeg in zijn jeugd verhuisde Jos naar Weert, alwaar hij zijn jeugdjaren doorbracht op de voetbalvelden van Wilhelmina’08. Op zijn 16e verhuisde de familie Geybels naar Sittard, alwaar Jos werk vond in een ziekenhuis. Zijn voetbalcarrière werd voortgezet bij Sittardia en in het voetbalteam van zijn werk. Dat was echter van korte duur, want opnieuw verhuisde Jos. Ditmaal naar zijn geboorteplaats Tegelen.

Na de hereniging met zijn geboorteplaats werd Jos voetballer bij de plaatselijke vereniging Tiglia. Ook speelde hij in de zaal bij Inter’80. Daarnaast floot hij regelmatig wedstrijden bij Sportclub Irene en bij zijn zaalvoetbalvereniging. Op zijn 36e werd hij benaderd door Piet Wilkes met de vraag of hij KNVB-scheidsrechter wilde worden. En zo geschiedde. Jos is een echte zaalvoetbalscheidsrechter en doet dat nog altijd met heel veel passie. Ook begeleidt hij andere scheidsrechters.

Voor zijn leukste zaalvoetbalwedstrijd reisde Jos af naar het noorden des lands. Zijn eindbestemming was Groningen: een retourreis van ruim acht uur. Een minder leuke wedstrijd kent Jos gelukkig niet. Hij stelt dat al zijn wedstrijden tot nu toe heel goed zijn verlopen. Dat is natuurlijk geweldig om te horen!

In zijn vrije tijd besteedt Jos graag tijd aan zijn hobby kaarten. Bovendien brengt hij veel tijd bij de hockeyclub door als kantinebeheerder en bedrijfsleider. Hij draagt de SVO een warm hart toe, maar spreekt wel de wens uit om meer aandacht te besteden aan het zaalvoetbal. We hopen dat Jos zijn geliefde hobby in de zaal nog lang kan uitvoeren en zien hem graag snel weer in Huize Unicum!

In gesprek met… Ben van Baal

/in , /door

In deze rubriek interviewt onze eigen Piet Philipsen regelmatig SVO-leden. Deze maand gaat hij in gesprek met Ben van Baal.

Op 12 januari 1948 werd Ben van Baal geboren in Arcen. Anno 2019 woont hij samen met zijn echtgenote Alice in Velden. Samen hebben ze twee kinderen en drie kleinkinderen. Van beroep was Ben woninginrichter.

Tot zijn 28e voetbalde Ben bij RKDEV in zijn geboorteplaats Arcen. Op die leeftijd verbrijzelde hij zijn enkel en moest hij stoppen met voetballen. Op zijn 29e werd hij daarom scheidsrechter; zo bleef hij immers betrokken bij het voetbalspelletje. Ben was scheidsrechter totdat hij de toenmalige leeftijdsgrens had bereikt en moest stoppen met fluiten bij de KNVB. Dit weerhield hem er echter niet van om zijn fluit aan de wilgen te hangen, want hij was nog wekelijks actief bij de lagere elftallen van voetbalvereniging IVO uit Velden. Na Bens knieoperatie raadde zijn chirurg hem echter af om hier mee door te gaan. Hierdoor kwam er een einde aan de scheidsrechterscarrière van Ben van Baal. Hij floot hoofdzakelijk senioren- en af en toe jeugdwedstrijden op het veld. Ook fungeerde hij wel eens als assistent-scheidsrechter.

Twee van de meest memorabele wedstrijden van Ben betroffen beslissingswedstrijden in Zuid-Limburg tussen twee dezelfde teams voor promotie naar de 1e klasse. Hij leidde deze wedstrijden samen met mede-SVO’ers Nico Slavenburg en Jan Vermeer. De eerste wedstrijd eindigde in de brilstand; de tweede wedstrijd werd na een strafschoppenserie door Groene Ster gewonnen onder het toeziend oog van 3.500 toeschouwers. Een minder leuke wedstrijd vond plaats bij White Star in Maastricht. De bezoekers scoorden 0-1 en vierden dit met haar toeschouwers. De aanvoerder van White Stars stapte erop af en sloeg enkele tegenstanders voor hun gezicht. Hierop staakte Ben de wedstrijd.

Binnen de SVO is Ben betrokken bij de keukendienst en maandagochtendploeg. Eén van zijn grote hobby’s is varen met het voet- en fietsveerpontje op de Maas in Arcen. Daarnaast was hij vroeger geruime tijd voorzitter van een kanarievereniging. Ben is reeds zo’n veertig jaar lid van de SVO en hij vindt het een prachtige vereniging: “Het is één grote familie en er is altijd wel wat te lachen”. We kennen Ben als een vrolijke verschijning in Huize Unicum en hopen hem daarom nog vaak te zien!

 

In gesprek met… Bernard Schenk!

/in , /door

In deze rubriek interviewt onze eigen Piet Philipsen maandelijks SVO-leden. Deze maand gaat hij in gesprek met Bernard Schenk.

Hagenaar Bernard Schenk is geboren op 12 januari 1953. Tegenwoordig is hij woonachtig in Roermond. Beroepsmatig is hij altijd ondernemer geweest, maar vanwege een herseninfarct heeft hij daarmee moeten stoppen. Nu is Bernard voorlichter op middelbare scholen. Van zijn 10e tot zijn 21e jaar heeft hij gevoetbald bij de Haagse Sportvereniging VUC. Vanwege een gebroken enkel moest hij stoppen als voetballer.

Dit heeft Bernard uiteindelijk ook mogelijkheden geboden: op zijn 22e werd hij scheidsrechter, omdat hij altijd commentaar had op de fluitisten. Hij dacht: dat kan ik beter! Zijn hobby als scheidsrechter kende echter wel een zevenjarige onderbreking door zijn trainerschap bij voetbalverenigingen MVC’19 Maasbree, SV Heythuysen en Megacles. Daarna was Bernard gedurende vijf jaar manager bij betaald voetbalclub Willem II uit Tilburg. Hij miste zijn rol als scheidsrechter echter dermate, dat hij op zijn 45e opnieuw het fluitje oppakte. Anno 2019 fluit Bernard nog altijd met veel plezier zowel jeugdwedstrijden op zaterdag als seniorenwedstrijden op zondag.

Bernard vindt het lastig om de ‘leukste’ wedstrijd te kiezen, want daar heeft hij er veel van meegemaakt. Als hij een paar voorbeelden moet noemen, dan denkt hij aan een beslissingswedstrijd voor de toenmalige bisschopsbeker tussen Wittenhorst en SVB Blerick. Als assistent-scheidsrechter heeft hij genoten van de wedstrijd Ajax O15 – Feyenoord O15. (Heel begrijpelijk, want Bernard is een fervent supporter van de Amsterdamse club.)
De minst leuke herinnering heeft hij aan een wedstrijd in de buurt van Vaals in het begin van zijn scheidsrechterscarrière. In de laatste minuut van het duel kreeg Bernard het aan de stok met een doelverdediger, die door het lint ging na een gemaakte beslissing. Dit leidde ertoe dat ook de rest van het team zich met het voorval bemoeide. Bernard werd bedreigd en heeft bijna een uur lang in een klein hokje gezeten totdat de politie er was en de rust wederkeerde.

Hobby’s van Bernard zijn wandelen en fietsen met een klein groepje vrienden. Daarnaast heeft hij altijd getennist en gegolft. In zijn vrije tijd is hij bovendien regiocorrespondent in district Zuid II voor de COVS, waardoor we geregeld artikelen van Bernard in het vakblad ‘De Scheidsrechter’ terug zien komen. Ga zo door met het goede werk en we zien je graag snel weer in Huize Unicum!