Archief voor categorie: In gesprek met

In deze rubriek interviewt onze eigen Piet Philipsen maandelijks SVO-leden. Deze maand gaat hij in gesprek met Carlo Jacobs.

Carlo Jacobs is een Venlonaar in hart en nieren. Op 20 december 1958 werd Carlo geboren in ut stedje van lol en plezeer. Ook is Carlo getogen in Venlo en woont hij tegenwoordig samen met zijn vrouw Marleen. Samen hebben ze twee zonen en een kleinkind. Van beroep is Carlo planner bij Gilde Opleidingen in – hoe kan het ook anders – Venlo.

Al vanaf zijn achtste komt Carlo wekelijks op de voetbalvelden. In eerste instantie als speler van Quick Boys in Venlo-Zuid, maar na zijn dertigste vooral als trainer van zijn eigen zoons bij de Venlosche Boys. Ook bij de wedstrijden van zijn zoons was een scheidsrechter natuurlijk noodzakelijk. Alleen die was er niet altijd, zo bleek in de praktijk. Carlo hief zichzelf daarom in het zwarte pak en zo nam hij voor het eerst de fluit ter handen. Later ook als KNVB-scheidsrechter, maar tegenwoordig vooral nog als jeugdscheidsrechter bij de Venlosche Boys. Maar waarom fluit Carlo voornamelijk jeugd en geen senioren? Bij de jeugd ervaart hij veel minder gezanik en gezever dan bij de senioren. Voor hem is de keuze dus eenvoudig om jeugdwedstrijden te leiden. Carlo houdt van het fysieke aspect van het fluiten: gewoon lekker in beweging zijn. Maar zijn voornaamste drijfveer is dat hij plezier heeft in zijn rol als scheidsrechter. En dat het fluiten in Carlo’s bloed zit, blijkt uit het feit dat hij bovendien scheidsrechterscoördinator van de Boys is.

In het leven van iedere scheidsrechter zitten hoogte- en dieptepunten. Voor Carlo geldt dat hij niet lang hoeft na te denken over zijn mooiste wedstrijd. Dat was namelijk FC VVV O17 tegen Borussia Mönchengladbach O17 in Stadion De Koel. De minst prettige wedstrijd was bij TOP Oss, waar Carlo een assistent-scheidsrechter wegstuurde en hij daardoor behoorlijk werd uitgescholden door het publiek. Maar, Carlo gooide het fluitje er niet bij neer en bleef, gedreven door zijn passie, actief als scheidsrechter. Naast het fluiten vormt muziek een belangrijk onderdeel in Carlo’s leven. Hij speelt de schuiftrombone en speelt daarmee in de brassband van muziekvereniging Valuas en in de joekskapel Schots en Scheif. Over de SVO spreekt Carlo alleen maar lof, met name over de diversiteit van de vereniging. Jong en oud zijn allen onderdeel van de vereniging en nieuwe leden worden direct betrokken bij alle activiteiten die de vereniging haar leden te bieden heeft. Dat siert de SVO volgens Carlo. Het is dan ook fijn dat Carlo zich thuis voelt bij onze vereniging. En de SVO is op haar beurt trots op leden als Carlo!

In deze rubriek interviewt onze eigen Piet Philipsen maandelijks SVO-leden. Deze maand gaat hij in gesprek met Piet Hendricks.

Ons lid Piet Hendricks is een geboren en getogen Venlonaar. In april 1948 kwam hij ter aarde, alwaar Piet een rijke voetbalcarrière zou gaan kennen. Voetballen deed Piet bij de vereniging Quick Boys in Venlo-Zuid en ook speelde hij in een caféelftal. Op zijn drieëndertigste veranderde zijn opvatting over voetbal echter volledig, toen Piet na een overtreding in woord en gebaar te kennen gaf het oneens te zijn met de beslissing van de scheidsrechter. De arbiter van dienst opperde dat Piet zelf maar eens scheidsrechter moest worden. En dat advies was niet aan dovemansoren gericht.

Piet besloot om de scheidsrechterscursus te gaan volgen en werd bondsscheidsrechter bij senioren voor veertien jaren. De gezonde wedstrijdspanning en de voldoening die het leiden van wedstrijden bracht, vormden de drijfveer achter Piets scheidsrechterscarrière. Het meest memorabele moment dat Piet zich kan herinneren, is afkomstig uit Zuid-Limburg. Tijdens een wedstrijd gaf Piet voordeel na een overtreding in het strafschopgebied. Dit pakte goed uit, want er werd een belangrijk doelpunt gescoord. De spanning in die wedstrijd was om te snijden, want de toeschouwers van beide ploegen sloegen er letterlijk op los. Dit deed echter niks af aan de mooie herinnering van Piet aan deze memorabele wedstrijd. Ook de meest vervelende wedstrijd uit Piets carrière vond plaats in het zuiden van onze provincie. Piet toonde een gele kaart, na een zware overtreding die duidelijk met rood had moeten worden bestraft. Hierdoor verspeelde hij zijn promotie en dat leidde ertoe dat Piet zijn fluit aan de wilgen hing.

Maar Piet Hendricks, gelukkig getrouwd met zijn Mia, is de SVO altijd trouw gebleven. Iedere donderdagavond is hij in het clubhuis te vinden om jeu de boules te spelen of te kaarten met zijn scheidsrechtersvrienden. Ook op maandagochtenden is Piet op of rondom Huize Unicum aanwezig om bij te dragen aan het onderhoud van het clubhuis. Daarnaast is Piet vrijwilliger bij de bloedbank en tevens speelt hij al ongeveer vijfendertig jaar mee aan de Passiespelen in Tegelen.

Bij de SVO vindt hij het samengaan van de jongeren en ouderen goed, omdat ze daardoor van elkaar kunnen leren en zich kunnen blijven ontwikkelen. Deze ontwikkeling blijft natuurlijk alleen maar in stand wanneer waardevolle leden als Piet aan onze vereniging verbonden blijven. Gelukkig is dat nog altijd zo en daar is de SVO trots op!

In deze rubriek interviewt onze eigen Piet Philipsen maandelijks SVO-leden. Deze maand gaat hij in gesprek met Ton Schnitzler.

Vierenvijftig jaar geleden werd Ton Schnitzler geboren in Roermond. Tegenwoordig woont hij samen met zijn vrouw Marlies en hun twee kinderen in het zuiden van de gemeente Venlo, namelijk in Belfeld. Van beroep is hij disponent. Binnen het bedrijf waar Ton werkt is dit een vakterm voor ‘logistiek planner’. Tot zijn dertigste was Ton een fervent voetballer, zowel bij VV Belfeldia als bij buurtvereniging FC De Leijgraaf, meestal als achterhoedespeler.

Na zijn voetbalcarrière besloot Ton de fluit op te pakken bij zijn eigen vereniging Belfeldia. Nadat hij daar vele wedstrijden tot een goed einde leidde, was Ton toe aan een nieuwe uitdaging. Het fluiten van steeds dezelfde clubelftallen bood hem niet langer voldoende uitdaging. De beslissing om voor de KNVB standaardelftallen te gaan fluiten was daarom een logische vervolgstap. En met succes; inmiddels is Ton al zeven jaar bondsofficial.

Het leuke aan zijn hobby vindt Ton dat hij iedere zondag opnieuw tweeëntwintig haantjes in bedwang moet houden als scheidsrechter. Dat vergt soms uiterste inspanning. Toch heeft hij veel mooie herinneringen overgehouden aan het fluiten. Zo werd Ton op het laatste moment als scheidsrechter opgeroepen voor een promotiewedstrijd van VOS, die hij tot tevredenheid van eenieder uitfloot. Een zeer trieste herinnering tijdens een voetbalwedstrijd staat nog steeds op Tons netvlies gebrand: een speler kreeg een acute hartstilstand tijdens een wedstrijd en overleed ter plekke.

Dat voetbal een groot deel van Tons leven bepaalt, moge duidelijk zijn. Naast zijn rol als scheidsrechter is Ton daarnaast al jaren als scheidsrechterscoördinator en -aansteller betrokken bij Belfeldia. Ook is hij een veel geziene gast bij de SVO: bijna geen enkele trainingsavond gaat aan hem voorbij. Hier deelt hij kennis, ervaring en vriendschap met zijn collega-scheidsrechters. Ook in het komende seizoen hopen we Ton weer vaak te mogen verwelkomen bij de SVO!

Ton in actie tijdens VCH – SVOC’01!