In deze rubriek interviewt onze eigen Piet Philipsen maandelijks SVO-leden. Deze maand gaat hij in gesprek met Peter Kierkels.

Voor deze editie van ‘In gesprek met…’ is verslaggever Piet Philipsen afgereisd naar Hoofddorp, nabij Haarlem. Dit is de woonplaats van SVO-lid Peter Kierkels. Hij is gehuwd met Monique Martens en heeft samen met haar twee kinderen. Inmiddels geniet Peter van zijn welverdiende pensioen, maar voorheen was hij actief als docent wiskunde op een middelbare school.

Begin jaren ’70 werd hij lid van de SVO. U denkt wellicht: Hoe komt iemand uit Hoofddorp terecht bij een Venlose scheidsrechtersvereniging? Dat heeft ermee te maken dat Peter in 1953 is geboren in Belfeld. Zijn liefde voor voetbal begon bij de plaatselijke club Belfeldia, waar hij één wedstrijd uitkwam voor het eerste elftal. Peter vond het daarna welletjes en werd scheidsrechter, iets wat hij al vanaf zijn zestiende jaar ambieerde. Zijn doel? Hoger fluiten dan dat Belfeldia destijds speelde. De ploeg kwam uit in de tweede klasse, dus dat zou een hele opgave worden voor Peter. Des te knapper was het dan ook dat hij het schopte tot de hoofdklasse amateurs. Een prima niveau.

Het ‘toetje’ dat hij kreeg voor zijn promotie naar de hoofdklasse was ook meteen zijn mooiste wedstrijd. Dit was de wedstrijd tussen Geleen en RKVVL in 1984. Mede-SVO’er Hay Bos assisteerde Peter daarbij aan de zijlijn. Het toeschouwersaantal lag die wedstrijd tussen de drie en vier duizend. Twee minuten voor het einde van de verlenging werd de winnende treffer gescoord. Toeschouwers bestormden het veld massaal en het duurde nog tien minuten voordat het restant van de wedstrijd uitgespeeld kon worden. Helaas heeft het fluiten ook gitzwarte kanten. Dat ervaarde Peter in district West 1 tijdens de wedstrijd tussen Pancratius uit Badhoevedorp en Real Srananc uit Amsterdam. De eerste helft staakte hij tijdelijk in verband met wanordelijkheden aan de zijde van Real Srananc. In de rust had scheidsrechter Kierkels daarom een collega-scheidsrechter uit Haarlem (die bij de wedstrijd aanwezig was) gevraagd om uit voorzorgsmaatregelen de politie in te schakelen. En dat was niet voor niets, zou later blijken. De tweede helft escaleerde volledig en Peter werd van het veld geslagen door spelers van de bezoekers. De politie, die inmiddels aanwezig was, kon de daders arresteren. Peter deed aangifte en ook de KNVB trad fel op: Real Srananc werd per direct uit de competitie gehaald.

Na een geschil met de scheidsrechterscommissie van de KNVB in West 1 stopte Peter in 1995 als scheidsrechter. Desalniettemin is Peter nog altijd lid van de SVO en bestuurslid bij de scheidsrechtersvereniging Haarlem. Hij volgt de SVO op afstand en houdt nog altijd nauw contact met verschillende leden van de SVO. Het is ontzettend mooi om te horen dat de SVO ook leeft in het westen des lands. Peter, je bent altijd welkom om Huize Unicum weer eens te bezoeken!

In deze rubriek interviewt onze eigen Piet Philipsen maandelijks SVO-leden. Deze maand gaat hij in gesprek met Rudy Klaassen.

Op 7 juli 1977 werd Rudy Klaassen geboren in de Noord-Limburgse stad Venray. Hij groeide echter op in het Noord-Brabantse Vinkel. Rudy is vader van twee kinderen: een dochter van elf uit zijn vorige relatie en samen met zijn vriendin heeft hij nog een zoontje van tien maanden. Van beroep werkt hij als medewerker bij de chemische dienst.

Zijn voetbalcarrière begon bij Fiducia, een voetbalvereniging uit het Brabantse De Rips. Toen Rudy naar zijn huidige woonplaats Tegelen verhuisde, werd hij lid van Sportclub Irene. In verband met zijn beperkte voetbalkwaliteiten raadde het bestuur van SC Irene hem aan om scheidsrechter te worden. Dit was niet aan dovemansoren gericht: snel werd Rudy scheidsrechter.

De carrièreswitch bevalt Rudy tot nu toe heel erg goed. Fluiten werd zijn passie. Rudy is een strever en wil het hoogst mogelijke bereiken. In april 2008 begon Rudy als scheidsrechter voor de KNVB. In de eerste drie seizoenen floot hij jeugd- én seniorenwedstrijden. Daarna besloot hij om enkel op de zondag seniorenwedstrijden te leiden als scheidsrechter. Het afgelopen seizoen is Rudy ook begonnen als assistent-scheidsrechter op zaterdag. In het komende seizoen wil hij dit gaan verbeteren tot het hoogst haalbare, maar daarnaast blijft hij het fluiten op de zondag.

De mooiste wedstrijd uit zijn geheugen is Walram 2 – Minor 3, een beslissingswedstrijd met zeshonderd man publiek en alles erop en eraan. De minst mooie ervaring is nog vrij recent. Tijdens de wedstrijd RKVCL – Jekerdal moest hij zestien gele en vier rode kaarten trekken en moest hij naderhand aangifte doen bij de politie naar aanleiding van de incidenten die plaatsvonden.

Desalniettemin blijft Rudy het fluiten en de SVO trouw. De SVO is de enigste vereniging waar hij lid van is en daar is hij trots op. Langzamerhand volgt zijn eerste jubileum als SVO’er; hij is namelijk al zeven jaar lid. Rudy, we hopen dat je nog lang lid zult zijn van onze vereniging!