In gesprek met… El Holthuisen!

/in , /door

In deze rubriek interviewt onze eigen Piet Philipsen maandelijks SVO-leden. Deze maand gaat hij in gesprek met El Holthuisen.

Op 24 oktober 1951 werd El Holthuisen geboren in Velden. Op dat moment had nog niemand verwacht dat El zo’n tien jaar lang in het zwarte pak op de Limburgse voetbalvelden zou staan. Haar carrière als scheidsrechter is inmiddels voorbij, maar ze is nog altijd samenwonend met haar partner Hans Fransen. El heeft twee kinderen en drie kleinkinderen. Ook speelt ze met veel passie de trompet bij joekskapel Wach Effe uit Velden.

Buiten dat El huismoeder was en zorg droeg voor haar man en kinderen, werkte ze ook nog in de horeca en was ze zo’n dertig jaar in dienst bij de Sociale Verzekeringsbank. Bovendien besteedde El veel tijd aan sporten. Ze deed aan volleybal, badminton en voetbal. Jarenlang speelde El in het damesteam van IVO uit Velden. Toen ze stopte met voetballen, bleef El wel nog aan als leidster van het team. Langzamerhand kwam de gedachte om te gaan fluiten op. Fluiten lijkt mij ook wel wat, dacht El. En zo geschiedde. Ze floot dameswedstrijden en A-jeugdwedstrijden (Onder 19) totdat gezondheidsproblemen in de familiekring roet in het eten gooiden. Door de vele afspraken in het Radboudziekenhuis in Nijmegen heeft El besloten om te stoppen met fluiten.

Al met al heeft El Holthuisen toch zo’n tien jaar lang wedstrijden gefloten. Nog altijd is ze lid van de SVO, inmiddels al bijna vijftig jaar. Zoals iedere scheidsrechter zal beamen, zijn er fijne en minder fijne wedstrijden. Ook El kan daarover meepraten. Ze ervaarde de wedstrijden van haar eigen damesteam vaak als minder prettig, omdat de dames van mening waren dat El streng floot. Over haar hoogtepunt vertelt ze met een brede glimlach: een oefenwedstrijd van het vroegere Venlo 1 herenteam uit het Genooi. Achteraf in de kantine bleek dat El haar mannetje had gestaan; ze kreeg zelfs een aanbod om een Perzisch tapijt te kopen. Wellicht kunnen de ouderen onder u zich daar nog iets bij voorstellen…

Bij de SVO op d’n berg had El het altijd naar haar zin. Ze vond het bijzonder leuk om de coopertest te lopen met scheidsrechters als Carl Bentlage. El benadrukt dat ze graag nog eens op donderdag de clubavond wil bezoeken om te kijken welke mensen ze nog kent na een lange tijd van afwezigheid in Huize Unicum. Wij zien haar graag een keer verschijnen. De koffie staat klaar, El!

In gesprek met… Job van Helden!

/in , /door

In deze rubriek interviewt onze eigen Piet Philipsen maandelijks SVO-leden. Deze maand gaat hij in gesprek met Job van Helden.

De familie Van Helden uit Arcen heeft twee zoons, waarvan ons lid Job, geboren op 22 januari 1997, de oudste is. Het feit dat Job een voetbaldier is, komt echter niet van binnen de familie: zijn vader heeft maar twee jaar gevoetbald. Zelf voetbalde Job daarentegen al vanaf zijn zevende bij de lokale voetbalvereniging DEV-Arcen. Inmiddels speelt hij bij de selectie van die club.

Tijdens een maatschappelijke stage op zijn middelbare school kreeg Job de mogelijkheid om de cursus juniorscheidsrechter (de huidige cursus Verenigingsscheidsrechter) te volgen. Zonder aarzelen nam hij deel en hij voltooide de cursus glansrijk. Tegenwoordig studeert Job Commerciële Economie aan de Hogeschool van Arnhem en Nijmegen (HAN), zodat hij in de toekomst actief kan zijn in de marketingsector. Maar naast school en zelf voetballen heeft Job in de afgelopen jaren ook het fluitje opgepakt. Hoofdzakelijk fluit hij O19-, O17- en O15-wedstrijden bij zijn club DEV en – afhankelijk van zijn eigen voetbalschema – zo nu en dan ook seniorenwedstrijden.

Ondanks dat Job nog niet zo lang als scheidsrechter actief is, beleefde de ‘man in het (spreekwoordelijke) zwart’ toch een grote gebeurtenis op het veld. Op 22 november 2017 ontving zijn club DEV Arcen het KNVB-ARAG FairPlay Certificate, ter verdienste van het succesvolle scheidsrechtersbeleid van de club. Bij de uitreiking van dit certificaat hoorde ook een headsetclinic onder leiding van Eredivisiescheidsrechter (en SVO-lid!) Ed Janssen. Voor Job betekende deze clinic dat hij een wedstrijd mocht fluiten onder begeleiding van Ed Janssen, die hem constant voorzag van adviezen en tips via de headset. In het begin van de wedstrijd was Job behoorlijk zenuwachtig, maar Ed Janssen speelde daar goed op in. Zo vroeg hij Job om eens te lachen en te zwaaien naar zijn vrienden tussen de toeschouwers. Zo was het ijs snel gebroken. Voor Job was de ervaring onvergetelijk en hij ontving vele complimenten na afloop van het duel.

De headsetclinic van Ed Janssen was voor Job de directe aanleiding om deel te nemen aan de SOIII-cursus (de huidige BOS-cursus) en zo zijn ambities als scheidsrechter na te jagen. In de toekomst wil Job standaardelftallen bij de senioren gaan fluiten, maar eerst wil hij beginnen met het fluiten van jeugdwedstrijden voor de KNVB. Naar eigen zeggen is Job heel hartelijk ontvangen tijdens zijn eerste training bij de SVO. Na afloop ontving hij traditiegetrouw het ‘Brammetje’. De SVO hoopt in de nabije toekomst nog veel jeugdige scheidsrechters zoals Job op haar ledenlijst bij te mogen schrijven. En van Job, daar gaan we vast en zeker nog veel van horen…!

 

Op de foto leidt Job een jeugdwedstrijd tussen VVV-Venlo en FC Volendam in Stadion De Koel. 

In gesprek met… Jan Vermeer!

/in , /door

In deze rubriek interviewt onze eigen Piet Philipsen maandelijks SVO-leden. Deze maand gaat hij in gesprek met Jan Vermeer.

Jan Vermeer werd op 27 augustus 1954 geboren in Venlo. Zijn vader, Bert Vermeer, is wellicht nog bij velen bekend als oud-scheidsrechter. Nog altijd woont Jan in zijn stad Venlo. Tegenwoordig samen met zijn vrouw Cis. Zij zijn de trotse ouders van twee kinderen en de nóg trotsere opa en oma van twee kleinkinderen. Van beroep is Jan servicemedewerker bij een zorggroep.

Vanaf zijn tiende voetbalde Jan bij voetbalvereniging VOS. Op zijn achttiende stopte hij echter met voetballen, omdat dit fysiek te zwaar werd. Mede door het toedoen van vader Bert besloot Jan om de wei vanaf dat moment in te stappen als scheidsrechter. Het mooie aan fluiten vindt Jan dat hij om mag gaan met een divers gezelschap aan mensen. Bovendien is Jan een voetbaldier in hart en nieren. Hij is blij dat hij met fluiten heeft kunnen bereiken, wat hij als voetballer nooit had gekund, namelijk de top van het amateurvoetbal. Later werd Jan assistent-scheidsrechter. Tegenwoordig is hij alleen nog actief op zaterdag bij jeugdwedstrijden.

De omgang met zo veel mensen door heel Nederland heeft Jans maatschappelijk leven behoorlijk verrijkt. De drie wedstrijden die hem extra goed zijn bijgebleven, werden alle gespeeld om het Nederlands Kampioenschap voor amateurs, te weten Appingedam – SC Feyenoord, RKVV Stevo – SV Tonego en Elinkwijk – Hollandia. Ook de openingswedstrijd van de regionale competitie Wittenhorst – Venray staat nog altijd in Jans geheugen gegrift. Het bijzondere was dat Wittenhorst was gepromoveerd en Venray was gedegradeerd naar de eerste klasse. De wedstrijd werd bezocht door ruim drie duizend toeschouwers! Maar naast goede wedstrijden, bestaan er helaas ook mindere. Jan noemt bijvoorbeeld de wedstrijd Heksenberg – Heerlen Sport. Hij zat er zelf niet lekker in en dat werd hem daarnaast onmogelijk gemaakt door het gedrag van de spelers.

Jan geeft aan geen hobby’s te hebben naast het fluiten, maar onze razende reporter Piet Philipsen weet te vertellen dat de vastelaovend maanden van te voren dikgedrukt en dubbel onderstreept in Jans agenda staat. In ieder geval mag  blijken dat de SVO voor Jan erg belangrijk is. Vijfentwintig jaar lang bekleedde hij een bestuursfunctie. Daarnaast waren en zijn de donderdagavonden heilig voor hem, want de trainingen en de omgang met alle leden vindt Jan heel belangrijk. Ook de afsluiting van de trainingsavond in het clubgebouw slaat Jan zelden over. De SVO is ontzettend blij met leden zoals Jan en hoopt nog lang van zijn aanwezigheid te mogen genieten!

In gesprek met… Carlo Jacobs!

/in , /door

In deze rubriek interviewt onze eigen Piet Philipsen maandelijks SVO-leden. Deze maand gaat hij in gesprek met Carlo Jacobs.

Carlo Jacobs is een Venlonaar in hart en nieren. Op 20 december 1958 werd Carlo geboren in ut stedje van lol en plezeer. Ook is Carlo getogen in Venlo en woont hij tegenwoordig samen met zijn vrouw Marleen. Samen hebben ze twee zonen en een kleinkind. Van beroep is Carlo planner bij Gilde Opleidingen in – hoe kan het ook anders – Venlo.

Al vanaf zijn achtste komt Carlo wekelijks op de voetbalvelden. In eerste instantie als speler van Quick Boys in Venlo-Zuid, maar na zijn dertigste vooral als trainer van zijn eigen zoons bij de Venlosche Boys. Ook bij de wedstrijden van zijn zoons was een scheidsrechter natuurlijk noodzakelijk. Alleen die was er niet altijd, zo bleek in de praktijk. Carlo hief zichzelf daarom in het zwarte pak en zo nam hij voor het eerst de fluit ter handen. Later ook als KNVB-scheidsrechter, maar tegenwoordig vooral nog als jeugdscheidsrechter bij de Venlosche Boys. Maar waarom fluit Carlo voornamelijk jeugd en geen senioren? Bij de jeugd ervaart hij veel minder gezanik en gezever dan bij de senioren. Voor hem is de keuze dus eenvoudig om jeugdwedstrijden te leiden. Carlo houdt van het fysieke aspect van het fluiten: gewoon lekker in beweging zijn. Maar zijn voornaamste drijfveer is dat hij plezier heeft in zijn rol als scheidsrechter. En dat het fluiten in Carlo’s bloed zit, blijkt uit het feit dat hij bovendien scheidsrechterscoördinator van de Boys is.

In het leven van iedere scheidsrechter zitten hoogte- en dieptepunten. Voor Carlo geldt dat hij niet lang hoeft na te denken over zijn mooiste wedstrijd. Dat was namelijk FC VVV O17 tegen Borussia Mönchengladbach O17 in Stadion De Koel. De minst prettige wedstrijd was bij TOP Oss, waar Carlo een assistent-scheidsrechter wegstuurde en hij daardoor behoorlijk werd uitgescholden door het publiek. Maar, Carlo gooide het fluitje er niet bij neer en bleef, gedreven door zijn passie, actief als scheidsrechter. Naast het fluiten vormt muziek een belangrijk onderdeel in Carlo’s leven. Hij speelt de schuiftrombone en speelt daarmee in de brassband van muziekvereniging Valuas en in de joekskapel Schots en Scheif. Over de SVO spreekt Carlo alleen maar lof, met name over de diversiteit van de vereniging. Jong en oud zijn allen onderdeel van de vereniging en nieuwe leden worden direct betrokken bij alle activiteiten die de vereniging haar leden te bieden heeft. Dat siert de SVO volgens Carlo. Het is dan ook fijn dat Carlo zich thuis voelt bij onze vereniging. En de SVO is op haar beurt trots op leden als Carlo!

In gesprek met… Mies Thelosen-Gerrits!

/in , /door

In deze rubriek interviewt onze eigen Piet Philipsen maandelijks SVO-leden. Deze maand gaat hij in gesprek met Mies Thelosen-Gerrits.

Op 28 augustus 1936 wordt in Overloon een bijzondere vrouw geboren: Mies Gerrits. Als Mies volwassen is, trouwt ze met Theo Thelosen uit Haps. De twee besluiten samen in Venlo te gaan wonen en krijgen twee zoons, waarvan er inmiddels een is overleden. Ook hebben Mies en Theo twee kleinkinderen en zelfs twee achterkleinkinderen.

In haar jeugd speelde Mies altijd korfbal bij de Overloonse vereniging WIK. Daarnaast keek ze samen met Theo altijd naar voetbal. Op een dag verscheen er een advertentie in de krant, waarin scheidsrechters geworven werden. Mies vond dat echt iets voor Theo, maar Theo had te maken met onregelmatige werkdiensten en antwoordde met: “Dan ga jij dat toch doen, Mies?” En dat advies was niet aan dovemansoren gericht. In 1969 volgde Mies de scheidsrechterscursus en ze slaagde zelfs cum laude. Op 21 maart 1970 floot Mies als eerste vrouwelijke scheidsrechter in Nederland de wedstrijd Venlosche Boys A (O19) tegen Reuver A (O19). De KNVB stelde haar enkel aan voor jeugd- en dameswedstrijden. Herenteams fluiten was uit den boze en ook promoties zaten er niet in voor Mies. Maar via de aanstellingen voor oefenwedstrijden kon ze echter toch herenteams fluiten.

Mies floot veertien jaar wedstrijden voor de KNVB, tot tevredenheid van eenieder. Daarna werd ze scheidsrechtersrapporteur en -begeleider. Binnen de SVO vervulde ze jarenlang een bestuursfunctie, verzorgde Mies de lotto en was ze daarnaast verantwoordelijk voor de aanstellingen van oefenwedstrijden.

In haar loopbaan als scheidsrechter had Mies de leiding over veel mooie duels. Toch is de wedstrijd FCV-Venlo A (O19) – IVO Velden A (O19) in het Ven haar in negatieve zin bijgebleven, omdat spelers haar uitscholden en zeer nare verwensingen naar haar hoofd slingerden. Maar zelfs deze wedstrijd floot Mies uit onder het motto “alles zien, niets horen”.

Ook naast het fluiten was Mies Thelosen-Gerrits bezig met sport. Zo zat ze in de Venlose sportraad en organiseerde ze sportlessen op scholen. Tevens leerde ze golfen. Wat betreft de SVO geldt dat Mies zich in Huize Unicum een ander mens voelt, daar is ze – zoals ze dat zelf zegt – helemaal thuis. Helaas zien we haar niet meer op d’n Berg in verband met de ziekte van Theo, maar gelukkig zit de SVO nog altijd in het hart van Mies. Mede dankzij Mies Thelosen-Gerrits is de SVO de vereniging geworden die ze nu is en daar mogen we haar dankbaar voor zijn. Kortom, Mies is een voorbeeld voor ons allen!

 

In gesprek met… Piet Hendricks

/in , /door

In deze rubriek interviewt onze eigen Piet Philipsen maandelijks SVO-leden. Deze maand gaat hij in gesprek met Piet Hendricks.

Ons lid Piet Hendricks is een geboren en getogen Venlonaar. In april 1948 kwam hij ter aarde, alwaar Piet een rijke voetbalcarrière zou gaan kennen. Voetballen deed Piet bij de vereniging Quick Boys in Venlo-Zuid en ook speelde hij in een caféelftal. Op zijn drieëndertigste veranderde zijn opvatting over voetbal echter volledig, toen Piet na een overtreding in woord en gebaar te kennen gaf het oneens te zijn met de beslissing van de scheidsrechter. De arbiter van dienst opperde dat Piet zelf maar eens scheidsrechter moest worden. En dat advies was niet aan dovemansoren gericht.

Piet besloot om de scheidsrechterscursus te gaan volgen en werd bondsscheidsrechter bij senioren voor veertien jaren. De gezonde wedstrijdspanning en de voldoening die het leiden van wedstrijden bracht, vormden de drijfveer achter Piets scheidsrechterscarrière. Het meest memorabele moment dat Piet zich kan herinneren, is afkomstig uit Zuid-Limburg. Tijdens een wedstrijd gaf Piet voordeel na een overtreding in het strafschopgebied. Dit pakte goed uit, want er werd een belangrijk doelpunt gescoord. De spanning in die wedstrijd was om te snijden, want de toeschouwers van beide ploegen sloegen er letterlijk op los. Dit deed echter niks af aan de mooie herinnering van Piet aan deze memorabele wedstrijd. Ook de meest vervelende wedstrijd uit Piets carrière vond plaats in het zuiden van onze provincie. Piet toonde een gele kaart, na een zware overtreding die duidelijk met rood had moeten worden bestraft. Hierdoor verspeelde hij zijn promotie en dat leidde ertoe dat Piet zijn fluit aan de wilgen hing.

Maar Piet Hendricks, gelukkig getrouwd met zijn Mia, is de SVO altijd trouw gebleven. Iedere donderdagavond is hij in het clubhuis te vinden om jeu de boules te spelen of te kaarten met zijn scheidsrechtersvrienden. Ook op maandagochtenden is Piet op of rondom Huize Unicum aanwezig om bij te dragen aan het onderhoud van het clubhuis. Daarnaast is Piet vrijwilliger bij de bloedbank en tevens speelt hij al ongeveer vijfendertig jaar mee aan de Passiespelen in Tegelen.

Bij de SVO vindt hij het samengaan van de jongeren en ouderen goed, omdat ze daardoor van elkaar kunnen leren en zich kunnen blijven ontwikkelen. Deze ontwikkeling blijft natuurlijk alleen maar in stand wanneer waardevolle leden als Piet aan onze vereniging verbonden blijven. Gelukkig is dat nog altijd zo en daar is de SVO trots op!

In gesprek met… Hay Bos!

/in , /door

In deze rubriek interviewt onze eigen Piet Philipsen maandelijks SVO-leden. Deze maand gaat hij in gesprek met Hay Bos.

Op 7 oktober 1947 werd het inwonersaantal van Hout-Blerick met één uitgebreid door de geboorte van een echt voetbaldier, Hay Bos. In zijn jeugdjaren was hij actief bij de Hout-Blerickse Sport Vereniging (HBSV), waar hij later ook jeugdtrainer werd. Buiten het voetbal om werd Hay salarisadministrator en in 1970 man van Mia Donders. Samen verhuisden ze naar Tegelen waar Hay en Mia ouders werden van twee zoons. Inmiddels zijn ze ook trotse opa en oma van zes kleinkinderen, te weten vijf meisjes en een jongen. In Tegelen werd Hay jeugdtrainer bij Sportclub Irene. Zijn zondagochtenden bracht hij op het voetbalveld door als scheidsrechter bij de reserve-elftallen van Irene. Maar daar bleef het niet bij. Hay zocht naar meer uitdaging en wilde ook wel eens andere, hogere teams fluiten. Zodoende besloot Hay op zijn vrije zondagen bondsscheidsrechter te worden bij de KNVB.

In het verenigingsleven was Hay bestuurslid van voetbalclub HBSV. Ook is Hay al 38 jaar bestuurslid bij de Scheidsrechtersvereniging Venlo en Omstreken, waarvan 18 jaar voorzitter en tegenwoordig al 10 jaar als penningmeester. Dat Hay de SVO in zijn hart draagt, blijkt iedere donderdagavond “op de berg” waar hij onder andere de trainingen verzorgt. Op maandagochtenden draagt hij samen met een stel collega-SVO’ers zijn steentje bij aan het onderhoud van en rondom Huize Unicum. Zo nu en dan fluit hij nog eens een wedstrijdje, maar wel op een laag pitje.

In zijn scheidsrechtersgeheugen is vooral de wedstrijd RKMSV Meijel ‒ Feyenoord omlijnd met een gouden rand. Daarentegen staat de wedstrijd Vitesse’08 uit Gennep tegen Excelsior’18 uit Broekhuizenvorst op een zwarte bladzijde. In deze wedstrijd ging alles mis voor Hay. Al met al heeft Hay in ieder geval een mooie en lange geschiedenis in scheidsrechtersland.

Tegenwoordig geniet Hay van zijn AOW. Hij is graag samen met zijn vrouw, kinderen en kleinkinderen. Ook fungeert hij als vrijwilliger. Maar bovenal zien we “the Bos(s)” vaak bij de SVO, waar hij een graag geziene gast is. Zoals Hay zou zeggen: “De SVO is geen vereniging, maar mijn thuis.” En daar zijn we maar wat blij mee!

 

Hay Bos

De foto is genomen op 8 juli 2017 toen Hay Bos (midden) de leiding had over de vriendschappelijke wedstrijd tussen de Veteranen van HBSV en Ald VVV. Nico van den Beucken (links) en Carlo Jacobs (rechts) assisteerden hem daarbij!

In gesprek met… Ton Schnitzler!

/in , /door

In deze rubriek interviewt onze eigen Piet Philipsen maandelijks SVO-leden. Deze maand gaat hij in gesprek met Ton Schnitzler.

Vierenvijftig jaar geleden werd Ton Schnitzler geboren in Roermond. Tegenwoordig woont hij samen met zijn vrouw Marlies en hun twee kinderen in het zuiden van de gemeente Venlo, namelijk in Belfeld. Van beroep is hij disponent. Binnen het bedrijf waar Ton werkt is dit een vakterm voor ‘logistiek planner’. Tot zijn dertigste was Ton een fervent voetballer, zowel bij VV Belfeldia als bij buurtvereniging FC De Leijgraaf, meestal als achterhoedespeler.

Na zijn voetbalcarrière besloot Ton de fluit op te pakken bij zijn eigen vereniging Belfeldia. Nadat hij daar vele wedstrijden tot een goed einde leidde, was Ton toe aan een nieuwe uitdaging. Het fluiten van steeds dezelfde clubelftallen bood hem niet langer voldoende uitdaging. De beslissing om voor de KNVB standaardelftallen te gaan fluiten was daarom een logische vervolgstap. En met succes; inmiddels is Ton al zeven jaar bondsofficial.

Het leuke aan zijn hobby vindt Ton dat hij iedere zondag opnieuw tweeëntwintig haantjes in bedwang moet houden als scheidsrechter. Dat vergt soms uiterste inspanning. Toch heeft hij veel mooie herinneringen overgehouden aan het fluiten. Zo werd Ton op het laatste moment als scheidsrechter opgeroepen voor een promotiewedstrijd van VOS, die hij tot tevredenheid van eenieder uitfloot. Een zeer trieste herinnering tijdens een voetbalwedstrijd staat nog steeds op Tons netvlies gebrand: een speler kreeg een acute hartstilstand tijdens een wedstrijd en overleed ter plekke.

Dat voetbal een groot deel van Tons leven bepaalt, moge duidelijk zijn. Naast zijn rol als scheidsrechter is Ton daarnaast al jaren als scheidsrechterscoördinator en -aansteller betrokken bij Belfeldia. Ook is hij een veel geziene gast bij de SVO: bijna geen enkele trainingsavond gaat aan hem voorbij. Hier deelt hij kennis, ervaring en vriendschap met zijn collega-scheidsrechters. Ook in het komende seizoen hopen we Ton weer vaak te mogen verwelkomen bij de SVO!

2017.07 Ton Schnitzler II
Ton in actie tijdens VCH – SVOC’01!

 

In gesprek met… Koen Lenssen!

/in , /door

In deze rubriek interviewt onze eigen Piet Philipsen maandelijks SVO-leden. Deze maand gaat hij in gesprek met Koen Lenssen.

 

Koen Lenssen is 25 jaar geleden geboren in Venray en woont daar nog steeds. Inmiddels samen met zijn vriendin Daphne. Hij werkt als planner op het distributiecentrum van het Luxemburgse bedrijf Herbalive. Jarenlang was Koen actief als doelverdediger bij SV Venray, later zelfs als reservedoelman van het standaardelftal. Als selectiespeler was hij verplicht om in Venray E- en F-toernooien, tegenwoordig O9- en O11-toernooien, te leiden. En zo ging voor Koen het spreekwoordelijke balletje letterlijk rollen.

Als 17-jarige rondde Koen de BOS-cursus af, op aandringen van zijn vader, die ook scheidsrechter was. In eerste instantie floot hij wedstrijden bij zijn club SV Venray, maar omdat de doorgroeimogelijkheden binnen de club beperkt waren, besloot hij om het fluiten door te zetten als bondsscheidsrechter bij de KNVB. In het begin floot hij zowel jeugd- als seniorenwedstrijden, maar inmiddels is Koen ‒door positieve ontwikkelingen in zijn privésfeer‒ alleen nog actief op zondag. Koen hoopt met fluiten het hoogst mogelijke bereiken. Helaas helpt zijn lymphodeem (verminderde afvoer van lymphevocht) in het rechterbeen daar niet bij.

Koen spreekt nauwelijks van echte hoogte- en/of dieptepunten in zijn scheidsrechterscarrière. Buiten het fluiten om houdt hij van sporten zoals tennis en fitness. Ook is Koen een fervent SVO’er. Zo is hij bijvoorbeeld lid van het spelregelteam (Koen was individueel kampioen op het DK in 2017). Daarnaast neemt hij als doelman deel aan de voetbaltoernooien van de COVS. Hij is zelfs van plan om als penningmeester toe te treden tot het bestuur en verricht momenteel zijn toekomstige bestuurstaken met hulp van de huidige penningmeester Hay Bos.

Het lijkt erop dat Koen Lenssen zich helemaal thuis voelt bij de SVO en zo zien we dat graag! Gezien zijn leeftijd zal het scheidsrechtersvak hem nog veel moois brengen. Koen komt er wel, dat weten we zeker!


Koen (linksonder) is individueel winnaar van het COVS DK Spelregels in Zuid II.

In gesprek met… Hans Verheijen!

/in , /door

In deze nieuwe rubriek interviewt onze eigen Piet Philipsen maandelijks SVO-leden. Deze maand gaat hij in gesprek met Hans Verheijen.

Op 6 mei 1964 wordt Hans Verheijen geboren in Helden-Panningen. Hij is zelfstandig ondernemer en gehuwd met Claudia. Samen hebben ze twee zonen, Jari en Rens. Zijn voetbalcarrière begon bij RKSVM uit Meijel, waar hij als spits het net regelmatig wist te vinden. Door de paardenhobby van Claudia moest Hans zijn spitsenbestaan vroegtijdig beëindigen. Gezamenlijk besloten ze om hun vrije tijd te besteden aan de paardensport. Toen hun zoon Rens werd geboren, veranderde het leven van Hans en Claudia. Rens is namelijk geboren met een behoorlijke beperking. Om hem goed te kunnen verzorgen, werden de paarden weggedaan.

Na een paar jaar kreeg Hans weer meer vrije tijd. Hierdoor besloot hij op 42-jarige leeftijd de fluit op te pakken. Op zaterdag floot Hans jeugdwedstrijden bij voetbalclub BEVO uit Beringe en op zondag seniorenwedstrijden voor de KNVB. Voor Hans was het de eerste keer enorm spannend om een rapporteur langs de lijn te hebben. Tegenwoordig is er vooral sprake van gezonde wedstrijdspanning. Het leiden van de wedstrijd en het omgaan met spelers, teamofficials, bestuurders en dergelijken is de grote drijfveer achter Hans’ scheidsrechtersloopbaan. Als hoogtepunt herinnert hij zich een finalewedstrijd om promotie/degradatie in Heesch met zo’n 900 toeschouwers langs de lijn, die uitgerust waren met allerlei toeters en bellen.

Het niveau waar Hans nu op fluit ‒ZO-G met voornamelijk wedstrijden in de vierde klasse‒ vindt hij voldoende. Ook over de SVO is Hans zeer tevreden. Hij looft de leuke vereniging over de prima opvang in Huize Unicum. En die hechte band is wederzijds, want de SVO is ook ontzettend blij met Hans!

2017.04 Hans Verheijen II
Hans (rechts) viert zijn promotie op de openingsavond van de SVO afgelopen najaar.