In deze rubriek interviewt onze eigen Piet Philipsen tweemaandelijks – én op anderhalve meter afstand – SVO-leden. Deze maand gaat hij in gesprek met Paul Cornelissen.
Op 20 mei 1973 zag ons lid Paul Cornelissen het levenslicht in Venlo. Hij huwde zijn vrouw Sandra en samen hebben ze drie dochters: Joëlla, Chelsey en Yanou. Van beroep is Paul supervisor bij het internationale technologiebedrijf Arrow. In het verleden deed Paul ook ander werk, vooral in de horeca. Zo beheerde hij café en feestzaal ’t Ven in Venlo.
In zijn jeugd liep Paul als klein voetballertje rond bij Quick Boys. Hij stopte op zijn 19e met voetballen vanwege problemen met zijn enkels. Omdat ze bij deze vereniging twee scheidsrechters moesten hebben, besloot hij 28 jaar geleden samen met Mike Driessen de scheidsrechterscursus met succes af te ronden. Uiteindelijk maakte Paul de stap naar de standaardteams en werd hij bondsscheidsrechter. Dit deed hij totdat hij het fluiten niet langer kon combineren met zijn horecazaak in ’t Ven. Tegenwoordig is Paul weer terug op de velden. Hij kan het leiden van wedstrijden niet missen en doet dat nog altijd als verenigingsscheidsrechter bij de reserve-elftallen van FCV Venlo en IVO Velden.
Een warme herinnering heeft Paul aan een wedstrijd als assistent-scheidsrechter in het trio van Roy Engelen. Ze leidden in stadion De Koel samen een vriendschappelijke partij tussen Alt MAO’ers en Alt VVV. In deze wedstrijd vlagde hij een treffer van John de Wolf af wegens buitenspel. De desbetreffende oud-international was het daar niet mee eens. Een duistere wedstrijd in de carrière van Paul was de wedstrijd tussen SVEB 1 en EWC 1, een kraker om het kampioenschap. In de 95e minuut van de wedstrijd scoorde de ploeg uit Broekhuizenvorst de gelijkmaker. In het gejuich en tumult dat daardoor ontstond, werd een speler van de thuisploeg bewusteloos geslagen. Paul gaf de speler van EWC de rode kaart en daarna sloeg de vlam in de pan. Met behulp van de opgeroepen politie is Paul van het veld gegaan. Deze heeft hem begeleid tot aan het veerpont naar Arcen. Hij zal deze wedstrijd nooit meer vergeten.
Paul geeft aan geen echte hobby’s te hebben, maar een echte work-a-holic (iemand die veel werkt, red.) te zijn. Een korte tijd speelde hij volleybal en handbal. Ook speelde hij een wat langere poos biljarten. Ondanks dat Paul – reeds 26 jaar lid van de SVO! – niet al te vaak in Huize Unicum aanwezig is, draagt hij onze vereniging een warm hart toe. Hij ging vaak met veel plezier samen met zijn kinderen naar d’n Berg, maar dat is de laatste tijd heel lastig in verband met de ploegendiensten die hij draait en het uithelpen in de horeca. Het was enorm gezellig om weer eens met Paul bij te kletsen en we zien hem graag snel terug in ons mooie clubhuis!
