Archief voor categorie: In gesprek met

In deze rubriek interviewt onze eigen Piet Philipsen maandelijks SVO-leden. Deze maand gaat hij in gesprek met Jos Geybels.

In de zomer van 1955 werd Jos Geybels geboren in de befaamde Plank City, oftewel Tegelen. Het beroep dat Jos altijd heeft uitgeoefend, is de functie van praktijkondersteuner. Samen met zijn vrouw Nicole heeft hij drie dochters groot gebracht. Al vroeg in zijn jeugd verhuisde Jos naar Weert, alwaar hij zijn jeugdjaren doorbracht op de voetbalvelden van Wilhelmina’08. Op zijn 16^e verhuisde de familie Geybels naar Sittard, alwaar Jos werk vond in een ziekenhuis. Zijn voetbalcarrière werd voortgezet bij Sittardia en in het voetbalteam van zijn werk. Dat was echter van korte duur, want opnieuw verhuisde Jos. Ditmaal naar zijn geboorteplaats Tegelen.

Na de hereniging met zijn geboorteplaats werd Jos voetballer bij de plaatselijke vereniging Tiglia. Ook speelde hij in de zaal bij Inter’80. Daarnaast floot hij regelmatig wedstrijden bij Sportclub Irene en bij zijn zaalvoetbalvereniging. Op zijn 36^e werd hij benaderd door Piet Wilkes met de vraag of hij KNVB-scheidsrechter wilde worden. En zo geschiedde. Jos is een echte zaalvoetbalscheidsrechter en doet dat nog altijd met heel veel passie. Ook begeleidt hij andere scheidsrechters.

Voor zijn leukste zaalvoetbalwedstrijd reisde Jos af naar het noorden des lands. Zijn eindbestemming was Groningen: een retourreis van ruim acht uur. Een minder leuke wedstrijd kent Jos gelukkig niet. Hij stelt dat al zijn wedstrijden tot nu toe heel goed zijn verlopen. Dat is natuurlijk geweldig om te horen!

In zijn vrije tijd besteedt Jos graag tijd aan zijn hobby kaarten. Bovendien brengt hij veel tijd bij de hockeyclub door als kantinebeheerder en bedrijfsleider. Hij draagt de SVO een warm hart toe, maar spreekt wel de wens uit om meer aandacht te besteden aan het zaalvoetbal. We hopen dat Jos zijn geliefde hobby in de zaal nog lang kan uitvoeren en zien hem graag snel weer in Huize Unicum!

In deze rubriek interviewt onze eigen Piet Philipsen maandelijks SVO-leden. Deze maand gaat hij in gesprek met Bernard Schenk.

Hagenaar Bernard Schenk is geboren op 12 januari 1953. Tegenwoordig is hij woonachtig in Roermond. Beroepsmatig is hij altijd ondernemer geweest, maar vanwege een herseninfarct heeft hij daarmee moeten stoppen. Nu is Bernard voorlichter op middelbare scholen. Van zijn 10^e tot zijn 21^e jaar heeft hij gevoetbald bij de Haagse Sportvereniging VUC. Vanwege een gebroken enkel moest hij stoppen als voetballer.

Dit heeft Bernard uiteindelijk ook mogelijkheden geboden: op zijn 22^e werd hij scheidsrechter, omdat hij altijd commentaar had op de fluitisten. Hij dacht: dat kan ik beter! Zijn hobby als scheidsrechter kende echter wel een zevenjarige onderbreking door zijn trainerschap bij voetbalverenigingen MVC’19 Maasbree, SV Heythuysen en Megacles. Daarna was Bernard gedurende vijf jaar manager bij betaald voetbalclub Willem II uit Tilburg. Hij miste zijn rol als scheidsrechter echter dermate, dat hij op zijn 45^e opnieuw het fluitje oppakte. Anno 2019 fluit Bernard nog altijd met veel plezier zowel jeugdwedstrijden op zaterdag als seniorenwedstrijden op zondag.

Bernard vindt het lastig om de ‘leukste’ wedstrijd te kiezen, want daar heeft hij er veel van meegemaakt. Als hij een paar voorbeelden moet noemen, dan denkt hij aan een beslissingswedstrijd voor de toenmalige bisschopsbeker tussen Wittenhorst en SVB Blerick. Als assistent-scheidsrechter heeft hij genoten van de wedstrijd Ajax O15 – Feyenoord O15. (Heel begrijpelijk, want Bernard is een fervent supporter van de Amsterdamse club.)
De minst leuke herinnering heeft hij aan een wedstrijd in de buurt van Vaals in het begin van zijn scheidsrechterscarrière. In de laatste minuut van het duel kreeg Bernard het aan de stok met een doelverdediger, die door het lint ging na een gemaakte beslissing. Dit leidde ertoe dat ook de rest van het team zich met het voorval bemoeide. Bernard werd bedreigd en heeft bijna een uur lang in een klein hokje gezeten totdat de politie er was en de rust wederkeerde.

Hobby’s van Bernard zijn wandelen en fietsen met een klein groepje vrienden. Daarnaast heeft hij altijd getennist en gegolft. In zijn vrije tijd is hij bovendien regiocorrespondent in district Zuid II voor de COVS, waardoor we geregeld artikelen van Bernard in het vakblad ‘De Scheidsrechter’ terug zien komen. Ga zo door met het goede werk en we zien je graag snel weer in Huize Unicum!

In deze rubriek interviewt onze eigen Piet Philipsen maandelijks SVO-leden. Deze maand gaat hij in gesprek met Rinus Janssen.

Op 2 april 1940 werd Rinus Janssen geboren in het Gelderse Groesbeek, bekend van de voetbalclubs Achilles’29 en De Treffers. Rinus is gehuwd geweest en heeft vijf kinderen: één zoon en vier dochters. Zijn kinderen hebben op hun beurt ook kinderen gekregen; Rinus is daarom opa van acht kleinkinderen. Tegenwoordig is Rinus al zes jaar samen met zijn Duitse vriendin Waltraud, met wie hij altijd aanwezig is op onze kienavonden.

Van beroep is Rinus automonteur. Hij was eigenaar van autogarage M. Janssen uit Blerick. Gevoetbald heeft hij in zijn jeugdjaren bij het eerder genoemde Achilles’29. Rinus kon niet overstappen naar het seniorenvoetbal op zondag, omdat hij op zondagen werkte op een tankstation. Hij besloot daarom om mee te spelen met cafévoetbal. Dit hield hij vol tot zijn negenendertigste, daarna raakte hij geblesseerd. Deze blessure heeft hem doen besluiten om cafévoetbalwedstrijden te gaan fluiten. Rond zijn vierenzestigste besloot hij om voor de KNVB te gaan fluiten, zowel bij de jeugd als bij de senioren.

Rinus heeft reeds na 15 jaar KNVB-scheidsrechter te zijn geweest de beslissing gemaakt om te stoppen voor de bond. Wel fluit hij nog het veteranenteam van SVB Blerick, een vereniging waar hij al jaren lid en sponsor van is. Dat geldt overigens ook voor de SVO.

Een leuke herinnering heeft Rinus aan een wedstrijd in Noord-Brabant. Voor de wedstrijd vroeg een bestuurslid aan hem: “Is er vandaag wat te regelen, want we kunnen kampioen worden?” Rinus antwoordde gekscherend met: “Ik ben met een Ford Escort gekomen, maar als ik straks met een Mercedes 300SL naar huis kan gaan, dan valt er wel wat te regelen.” Het bestuurslid is niet ingegaan op deze deal. Een minder leuke herinnering heeft hij aan een wedstrijd tussen teams van Venlo en SVB Blerick, waarbij het team van Venlo opeens met z’n allen begon te vechten en te schoppen en te slaan.

Hobby’s heeft Rinus niet echt. Wel geeft hij aan eens in de vier weken met negen personen te gaan kegelen. Hij beschouwt de SVO als een leuke vereniging, waarbij scheidsrechters goede steun krijgen. Dit is ook de reden waarom hij al twintig jaar lid is. We hopen daar nog veel jaren aan toe te mogen voegen en zien Rinus graag weer bij onze kienavonden!

In deze rubriek interviewt onze eigen Piet Philipsen maandelijks SVO-leden. Deze maand gaat hij in gesprek met Pieter-Jan Janssen.

Op 16 september 1974 werd Pieter-Jan Janssen geboren in Panningen, in onze regio beter bekend als Kepèl. Van beroep is hij salarisadministrateur bij de accountancy- en adviesfirma KSG in Reuver. Tegenwoordig is hij daar ook woonachtig samen met zijn partner Lidwien. In zijn jeugdjaren speelde Pieter-Jan bij de plaatselijke voetbalvereniging in Kepèl, SV Panningen.

De vraag is: hoe kwam Pieter-Jan terecht in de arbitragewereld? Op een vroege zondagochtend vroeg zijn buurman hem om te vlaggen bij het seniorenteam waar hij in speelde. Het team beschikte niet over een assistent-scheidsrechter (toen nog: grensrechter), omdat het te weinig spelers had. Pieter-Jan was toen elf. Hij is blijven vlaggen tot hij op zijn vijftiende de scheidsrechterscursus kon volgen. Van zijn zestiende tot achttiende levensjaar floot hij jeugdwedstrijden, daarna stapte hij over naar de senioren.

Na een aantal jaren als scheidsrechter is Pieter-Jan opnieuw overgegaan naar het vlaggen, simpelweg omdat dat hem beter beviel dan fluiten. Ditmaal niet voor de club, maar voor de KNVB. En dat was een groot succes, want hij assisteerde onder andere (ex-)eredivisiescheidsrechters Ed Janssen en Pol van Boekel. Een jaar of vier geleden besloot Pieter-Jan dat het mooi was geweest en hing hij de vlag aan de wilgen.

Mooie herinneringen deed hij op in de beloftencompetitie. Met name de wedstrijd Jong sc Heerenveen – Jong Feyenoord springt uit het oog. Deze wedstrijd werd gespeeld tijdens de open dag van de club uit het Hoge Noorden. Hierdoor waren meer dan 14.500 toeschouwers aanwezig, onder wie heel veel kinderen. Minder mooi is Pieter-Jans herinnering aan een belangeloze wedstrijd aan het einde van het seizoen, die uit het niets helemaal uit de hand liep.

Pieter-Jan is vijftien jaar lang secretaris geweest van onze scheidsrechtersvereniging. Dat is hem goed bevallen, want tegenwoordig is hij secretaris van de landelijke COVS. Daarnaast heeft hij nog vele andere hobby’s en bezigheden. Zo gaat hij geregeld met zijn twee neefjes naar het theater en bezoekt hij samen met Lidwien diverse wedstrijden van het Nederlands elftal, zowel van de dames als van de heren. Het is een grote passie om Oranje door heel Europa te steunen. Pieter-Jan vindt de SVO een leuke vereniging, maar hij baalt ervan dat hij door zijn drukke leven weinig aanwezig kan zijn. Dat vinden wij ook jammer, maar we zien ook dat Pieter-Jans betrokkenheid bij de COVS tot veel mooie dingen leidt in heel Nederland. En daar zijn trots op!

In deze rubriek interviewt onze eigen Piet Philipsen maandelijks SVO-leden. Deze maand gaat hij in gesprek met Wim Peijnenburg.

Wim Peijnenburg is geboren op 21 maart 1936 in Den Bosch en nu woonachtig in Venlo. Hij is gehuwd met Regie Lelieveldt en samen hebben ze twee zoons. Helaas is Wim tegenwoordig weduwnaar. Hij heeft gevoetbald als doelman bij RKVV Wilhelmina in Den Bosch, Quick 1888 in Nijmegen en Quick Boys in Venlo. Een andere sport die hij altijd graag speelde, is volleybal.

In verband met fysieke problemen werd Wim vanaf 1975 op 39-jarige leeftijd B-scheidsrechter. Dat betekende dat hij de ene zondag floot en de andere bleef voetballen. Na één seizoen besloot Wim echter om definitief voor de KNVB te gaan fluiten. Hij heeft zowel senioren als jeugd gefloten en vanaf 1997 is hij actief in het zaalvoetbal. Dat laatste doet hij tot op de dag van vandaag. Verder houdt Wim ontzettend van kaarten en wat knutselen.

Een hele mooie herinnering heeft hij aan de bekerwedstrijd Venray VR1 – Reuver VR1. De minst leuke wedstrijd was ook een dameswedstrijd. Bij Reuver VR1 – FC Gelre VR1 kreeg Wim een conflict met de clubassistent-scheidsrechter van de bezoekers uit het Gelderse Wehl. Deze assistent betrad het speelveld en gaf Wim een tik met de vlag. Hiertoe besloot Wim om de wedstrijd te staken.

Wim zegt de SVO een heel positieve vereniging te vinden. In het verleden bekleedde hij een bestuursfunctie bij onze vereniging. Anno 2019 is Wim nog altijd actief betrokken bij de SVO, onder andere als voorzitter van de clubhuiscommissie. Het is geweldig om te zien hoe waardevol Wims bijdrage is geweest voor de SVO en bovendien nog altijd is. Geweldig Wim, ga zo door!