In gesprek met… Louis Saris!
In deze rubriek interviewt onze eigen Piet Philipsen maandelijks SVO-leden. Deze maand gaat hij in gesprek met Louis Saris.
Machinemonteur Louis Saris is op 4 april 1948 geboren te Blerick. Tot op heden woont hij nog altijd in dat stadsdeel van Venlo met zijn vrouw Bea. Samen hebben ze twee zoons. Van zijn tiende tot en met zijn eenentwintigste levensjaar voetbalde Louis bij SVB Blerick, een club waarvan hij anno 2019 nog steeds lid van is.
Op zijn eenentwintigste raakte Louis geblesseerd, waardoor hij niet meer kon voetballen. Op advies van voormalig scheidsrechter Leo Verlinden nam Louis deel aan de scheidsrechtercursus. Met succes, want hij floot wedstrijden tot 1994. In dat jaar kreeg hij een auto-ongeluk, waar hij een lichamelijk mankement aan overhield. Hij kon niet meer functioneren als scheidsrechter en dus moest Louis de fluit aan de wilgen hangen. Hij heeft zowel junioren- als seniorenwedstrijden gefloten voor de KNVB.
Mooie herinneringen heeft Louis aan de wedstrijd Fortuna Sittardia A1 – Helden A1 (tegenwoordig onder negentien). Dit was de finale van het jeugdkampioenschap en werd gespeeld in Stadion De Koel. Een minder leuke herinnering brengt Louis bij de wedstrijd EWC 2 – Resia 2. Scheidsrechter Saris moest drie gele en twee rode kaarten tonen. Naar aanleiding daarvan werd hij bedreigd: een persoon zei tegen hem dat hij hem buiten de poort zou opwachten na afloop van de wedstrijd. Deze persoon hield zich aan zijn woord en wachtte Louis na de wedstrijd op bij zijn bromfiets. Toen het op een gevecht aankwam, pakte Louis de spin waarmee de tas achterop de bromfiets gemaakt kon worden. De persoon hield zich toch maar gedeisd en vertrok vluchtig.
In zijn vrije tijd doet Louis veel aan lezen, wandelen en fietsen. Iedere donderdagmiddag biljart hij met een clubje. Daarnaast verricht hij al jaren hand- en spandiensten bij de SVO. Over het wel en wee van de SVO gesproken, stelt Louis dat de club veel snelle veranderingen doormaakt, maar wel in de positieve zin van het woord. We zijn daar erg blij mee en hopen dat Louis nog jaren te zien is in ons Huize Unicum.
