SVO Venlo schrijft historie!

Na een prolongatie van de DK-titel zaalvoetbal afgelopen weekeinde in het Brabantse Overloon, was vandaag de dag voor het grote werk. De titelstrijd om wie zich een jaar lang de beste van Nederland mocht noemen zou vandaag gespeeld worden in Terneuzen. Van het sterrenensemble van vorige week moesten Job, Steve, Remco en coach Sander wegens andere verplichtingen verstek laten gaan. De overige spelers werden woensdag gepolst en waren allemaal fit genoeg om te spelen. Van onze vrienden uit Helmond mochten we Wouter lenen om het aantal spelers op zeven te brengen en zo goed beslagen ten ijs te komen. Vrijdagochtend werd het nog even spannend, toen Koen besloot een nachtje op de badkamer door te brengen in plaats van in zijn bed. Gelukkig was een halve dag onder de dekens en een goede nachtrust, evenals het gegeven advies van Geert voldoende om fit genoeg te zijn om af te reizen naar Terneuzen. Gezien onze mannen van verschillende plaatsen moesten komen en het toch een goede twee uur rijden is vanuit Venlo, waren de eerste al om half 8 onderweg om op tijd te zijn.

Na een voorspoedige reis was iedereen op de afgesproken tijd aanwezig in Sporthal “De Vliegende Vaart” in Terneuzen. Een prachtige sporthal, prima kleedlokalen en alles was tot in de puntjes geregeld.
Hiervoor een groot compliment en onze dank aan de organiserende vereniging Scheidsrechtersvereniging Zeeuws-Vlaanderen.

Voorafgaand aan het toernooi was voor iedereen duidelijk dat wij in de “Poule des Doods” waren ingedeeld. Titelverdediger Groningen en Boxmeer/Cuijk, waarvan de NK-finale 7:7 veldvoetbal werd verloren zaten samen met Tilburg en Venlo in één poule. De andere poule bestond uit Alkmaar, Drachten, Zeeuws Vlaanderen en de combinatie Noord-/Zuid-Beveland. Echter, zoals een Engels spreekwoord luidt: “it aint over until the fat lady sings”.

De eerste wedstrijd tegen de op papier minste tegenstander van de poule moest tegen Tilburg gespeeld worden. Nu is Venlo niet beroemd om zijn fantastische voetbal in openingswedstrijden en daarom werd erop gehamerd compact te beginnen en duidelijk met elkaar te communiceren.
Na 3 minuten spelen is het openingsdoelpunt een feit. Geert krijgt een tik en de toegekende vrije schop wordt door Marco feilloos achter de doelman van Tilburg gewerkt. Euforie die van korte duur was, want binnen enkele minuten staat het weer gelijk. De organisatie staat even niet zoals het zou moeten en Tilburg maakt hier gretig gebruik van. Via Geert die de bal zonder het zelf te weten tegen zich aankrijgt, stuitert de bal achter Koen in het net.  Koppen niet laten hangen en door voetballen was de afspraak als we een doelpunt tegen zouden krijgen en hier werd dan ook met z’n allen gehoor aan gegeven. Een pass van Marco op Geert wordt door deze laatst genoemde vakkundig tegen te touwen gewerkt. Niet lang daarna mocht Marco zijn 2^e van de dag bijschrijven na aangeven van Yvo.
Ondanks deze 3-1 voorsprong bleef Tilburg aandringen en na een vrije trap waarbij Koen zich dusdanig voor gooide dat de kinderbijslag even een vraagteken werd kwam Tilburg niet veel later terug tot 3-2. Het spel golfde hierna op en neer en na een lange intrap van Marco wist Geert zijn lichaam goed tussen bal en tegenstander te plaatsen. Na een één-twee met Paul mocht ook Geert de 2^e van de dag aantekenen.
Het verzet van Tilburg was echter nog niet gebroken en met nog enkele seconden op de klok kreeg Tilburg nog een strafschop. Deze verdween in het doel en hierop volgde gelijk het eindsignaal.
De eerste 3 punten waren een feit!

De tweede wedstrijd werd gespeeld tegen districtsgenoot Boxmeer/Cuijk, een wedstrijd die altijd garant staat voor spektakel. Vorige week wist Venlo nog met 6-0 te winnen tijdens het DK, echter zoals onze captain in de overwinningstoespraak in Overloon al aangaf waren we er ons goed van bewust dat er vandaag een heel ander Boxmeer/Cuijk aan zou treden. Na 4 minuten voetbal kwam Boxmeer/Cuijk op een 1-0 voorsprong door een schot bij de 2^e paal dat via het been van Koen het doel in verdwijnt. 3 minuten later scoort Marco op aangeven van Wouter de gelijkmaker. Wederom euforie van korte duur, want enkele momenten later wist Boxmeer/Cuijk de 2-1 op het scorebord te zetten door een schot in de kruising. Tot overmaat van ramp moest kort hierna Mark het veld verlaten nadat het in z’n bovenbeen schoot bij een doelpoging. Hierna komen Paul en Geert halverwege het veld bij de zijlijn met elkaar in botsing waardoor ook Geert op de reservebank moest gaan zitten.
Dit was voor Wouter het teken om maar eens te laten zien wat hij in z’n mars had. Op aangeven van Marco wist hij met een goed schot de 2-2 op het scorebord te zetten. Helaas waren er geen beelden, maar voor iedereen die het gemist had, geen ramp, dan doen we dat toch nog een keer moest Wouter gedacht hebben! Wederom op aangeven van Marco wist hij de touwen te vinden en hielp Venlo hiermee aan de tweede driepunter van de dag.

Na de lunch mocht Venlo aantreden tegen titelverdediger Groningen. Op papier de sterkste uit de poule en doordat Mark, met een vermoedelijk een spierblessure, het restant van het toernooi vanaf de bank moest toekijken werd besloten Marco en Wouter de taak van verdedigend denken toe te bedelen. Beide teams kwamen sterk uit de startblokken en Marco tekende voor Venlo de 0-1 aan. Hierop volgde een deja-vu moment. Een snelle tegengoal van Groningen betekende 1-1. Groningen moest winnen, Venlo mocht gelijkspelen en door een goede organisatie werden de aanvallen van Groningen met militaire discipline door de Venlose strijders verijdeld. Toen de doelman van Groningen mee ging voetballen wist Paul met een afstandsschot de 1-2 te maken. Hierna werd door Groningen nog meer risico genomen en wist Paul met een snelle counter de 1-3 te maken. Venlo met negen uit drie door naar de kruisfinales!

Deze kruisfinale moest gespeeld worden tegen de collega’s uit Alkmaar. Met vijf fitte en een half-fitte speler ging Venlo de strijd aan voor een plek in de finale. Venlo kwam door twee goed uitgespeelde goals van Geert en Marco al snel op een comfortabele 2-0 voorsprong. De Alkmaarse ploeg begon steeds meer druk vooruit te geven wat in de 2-1 resulteerde. De druk ging even van de ketel en Paul wist een goede actie aan de zijlijn te bekronen met een doelpunt. De Alkmaarders lieten zich hierdoor niet van de wijs brengen en wisten met een goed uitgespeelde actie de 3-2 te scoren. Ondanks de druk die de Alkmaarse ploeg gaf, wist Venlo zich hier steeds beter onderuit te voetballen. Na een combinatie aan de linkerkant werd de bal breed op Geert gespeeld, de deze diagonaal in het doel werkte. Zelfs nadat ze voor de derde keer met twee doelpunten verschil achter waren gekomen geloofden de Alkmaarders nog in een overwinning. Via een afstandsschot tussen een wirwar van benen in werd de 4-3 gescoord. Dit was het moment voor de ongrijpbare Paul om het nog maar eens individueel te proberen. Nadat hij al meermaals onreglementair ten val was gebracht, wat de heren van Alkmaar anders zagen, begon de frustratie toe te nemen. Nadat hij wederom zijn tegenstander passeerde nabij de middenlijn werd hij voor de zoveelste keer deze wedstrijd onreglementair ten val gebracht, om vervolgens een bal tegen zich aangeschoten te krijgen.  Dit leverde de Alkmaarse ploeg een gele kaart op en met nog twee minuten op de klok wist Venlo met het overtal dat hierdoor ontstond de finale veilig te stellen.

De finale. Vooraf gesteld als doelstelling en voor de meeste van ons sterrenensemble was het NK-zaalvoetbal het enige toernooi wat nog niet op het palmares stond. Dit was twee seizoenen geleden dan ook de aanleiding om, buiten het plezier in voetbal en een hechte vriendschap die inmiddels is ontstaan, met het merendeel van de vandaag aanwezige ploeg als MZV/De Siem 6 bijna wekelijks met elkaar te zaalvoetballen. Twintig minuten voetbal en één doelpunt meer scoren dan de tegenstander. Dat was wat tussen historie en tegenslag in stond.
De tegenstander in de Finale was de ploeg waar het toernooi tegen was begonnen. De collega’s uit Tilburg wisten in de kruisfinale Zeeuws-Vlaanderen met 5-2 te verslaan. Gezien de poulewedstrijd maar nipt was gewonnen was opperste concentratie vereist, want zoals wij wisten waar hun zwakkere punten lagen, moesten zij dat ook van ons weten.
De finale kon niet beter starten voor onze mannen. Binnen één minuut wist Wouter op aangeven van Paul de bal achter de doelman van Tilburg te werken. Vier minuten later wist Paul op aangeven van Geert de 2-0 op het scorebord te zetten. Toen na tien minuten spelen Geert de 3-0 aantekende op aangeven van Wouter begon het geloof langzaam te komen dat de doelstelling geen droom, maar werkelijkheid aan het worden was.
Tilburg wist één minuut later de 3-1 te scoren. Negen lange minuten de pot dicht was het enige dat nog telde. Zeven minuten voor het einde ontsnapte Wouter aan de linker zijlijn en om nog een kans te houden op de titel moest Tilburg aan de noodrem trekken. Deze gele kaart kwam voor Venlo als een verademing, want dit betekende dat er twee minuten lang nauwelijks druk kwam vanuit Tilburgse kant. Nog vijf minuten spelen en Tilburg was weer compleet. Met enkele reddingen van Koen, fantastische omschakelmomenten en wederom ijzeren discipline in het verdedigen tikten de minuten, voor het gevoel steeds langzamer weg.
De laatste minuut ging in, de druk van de Tilburgers bleef aanhouden maar de 3-1 voorsprong werd niet meer uit handen gegeven. Het verlossende eindsignaal klonk, gevolgd door zeven oerkreten afkomstig van onze kampioenen.

Even werd er nog getwijfeld of SVO Venlo al eens het NK gewonnen had, maar SVO-kenners Pieter-Jan Janssen (die namens het VCN aanwezig was) en Hay Bos gaven hierover eenduidig uitsluitsel.
Yvo, Mark, Marco, Paul, Wouter en Koen hebben onder aanvoering van aanvoerder Geert historie geschreven en brengen SVO Venlo e.o. voor het eerst in haar bestaan de titel op het NK-zaalvoetbal!